Een donkere donderdagmiddag in Eindhoven, de regen plenst neer op de straat en op een legertje Caucus- deelnemers. Zij stuiven de stad in om duizend versgedrukte Be(com)ing Dutch Caucus Dictionary Readers te verspreiden onder het Eindhovense publiek. Niemand is veilig en geen plek wordt overgeslagen. De lobby van een hotel, brievenbussen, vitrines, toonbanken en autoruiten, overal liggen de boekjes nadat het legertje voorbij is gekomen. Af en toe is het net de Tour de France, wanneer weer een fietser een reader in zijn hand krijgt geduwd door een rennende soldaat van de Caucus.

´De be(com)ing Dutch Caucus dictionary reader?‘ hoor ik u vragen. Het is de uitwerking van de Be(com)ing Dutch Dictionary Guide, een kaart van Eindhoven waarop een aantal bijzondere plekken is aangewezen, bedacht en opgezet door Erwin van Doorn. Elke plek is gelinkt aan een term uit het woordenboek van Be[com]ing Dutch, zoals Hospitality, Nationality, Caucus, Faith, Politics en Culture en bij elk woord hoort een opdracht. Voor Caucus was dit bijvoorbeeld ´maak een praatje´, bij Nationality moest de gebruiker van de kaart proberen werk te vinden bij Oranjestraat 1. Kort gezegd is Be(com)ing Dutch Caucus Dictionary Reader een boekje met belevenissen die caucusdeelnemers opschreven toen ze met de Be(com)ing Dutch Dictionary Guide op stap gingen. De uitkomsten zijn verrassend, spontaan en soms vertederend.

Met de kaart, de opdrachten en het boekje met uitkomsten, ontdekt de gebruiker bijzondere plekken in Eindhoven en maakt hij contact met zijn medemens. Op die manier krijgt hij snel een idee van de gebruiken en gewoontes van Eindhovenaren en andere Nederlanders. Het was immers bedenker van de kaart, Erwin van Doorn, die zei dat er geen betere manier is om Nederland en Nederlanders te leren kennen dan de stad in te gaan en de confrontatie te zoeken.

Tijdens het verspreiden van de dictionary readers, gaf kunstenaar Oguz Tatari een workshop waarin hij zijn werk presenteerde. Heel toepasselijk, is de publieke ruimte het domein van Tatari´s kunst. In een video, die vanaf een computer in een computerwinkel laat zien, tekent ´Ozz´patronen op de glazen ruiten van reclamezuilen. De patronen zijn niet willekeurig, ze weerspiegelen de stoeptegels waarop de zuilen zijn geplaatst. En waarop de zuilen wel zo zijn geplaatst, dat ze de doorgang moeilijk maken. Hier is blijkbaar de commerciële boodschap belangrijker dan een goede doorgang.

Een andere video begint met een museum in Istanbul met de naam Istanbul Modern. Dit museum, het bezit van een rijke familie, vroeg jonge kunstenaars een kunstwerk te doneren. Volgens Tatari deed het museum alsof het geen geld had de kunstwerken aan te kopen. Dit gegeven was voor hem aanleiding op zijn eigen manier een kunstwerk te doneren. De kunstenaar maakte een informatiekaartje na, zoals die in het museum hangen, zette zijn eigen naam erop en die van zijn kunstwerk ´Fuse Cabinet´ (zekeringenkast) en plaatste die in het museum, naast het deurtje van zo´n zekeringenkast. Mensen van de beveiliging wisten niet of het kaartje er terecht hing of niet. Pas na tien dagen kon iemand met zekerheid zeggen dat de zekeringenkast geen kunstwerk was en het informatiekaartje ten onrechte was opgehangen. Het Van Abbemuseum is gewaarschuwd…