De vierde Museumnacht was goed gevuld. En niet alleen met verschillende workshops, kunstwerken, documentaires en optredens. Er was een flink aantal bezoekers in alle leeftijdsgroepen die kunst bekeken, meededen aan de workshops en het oude en het nieuwe gebouw vulden.
Voorbijgangers worden gevraagd om fotomodel te staan voor kunstenares Anouk Bax. Zij snijdt hun houdingen uit de polaroid en bekijkt welke het meeste voorkomt. Op haar grote schoolbord is te zien dat de meeste mensen gewoon hun armen langs hun zij laten hangen. “Sommige mensen zijn echt gevleid dat ik ze vraag”, zegt Anouk Bax. “Het wordt heel leuk zo.”
Efrat Zehavi legt ook mensen vast, maar haar gekleide koppen komen uit haar fantasie en niet tussenuit de bezoekers. Terwijl ze geïnterviewd wordt kleit ze heel de avond door.
Dan moet er gekozen worden: naar boven of beneden blijven? De golven bezoekers gaan meestal de Nieuwbouw in. In het oude gebouw worden rondgeleidingen gehouden om de ‘vaste’ kunst niet te laten ondersneeuwen en in een zaal wordt er gegeten in het donker. In echt heel donker. Stil is het niet; er wordt veel gelachen en gecomplimenteerd. Mensen die te laat waren om zich op te geven voor deze ervaring luisteren een poosje bij het grote zwarte zeil dat al het licht buiten houdt.
Beneden nodigt een gigantische kussencirkel uit om lui onderuit te gaan. Of juist actief de verschillende ‘muurtjes’ in het geheel te beklimmen. Drie meisjes op kousenvoeten klimmen en springen over de kussens heen. De ene moeder wil de cirkel thuis ook wel hebben. De vader vraagt zich af of dit wel kunst is. Het aanbod om verder rond te gaan kijken wordt door de drie meisjes genegeerd.
In de zaal erachter is ook veel zitmogelijkheid, maar dat komt door de vele stoelen in allerlei soorten en materialen. “Zijn deze stoelen te koop”, vraagt een oudere vrouw waarderend terwijl ze op de workshop Beatbox (muziek maken met je mond en een microfoon) wacht.
De workshop begint met een beetje geschiedenis en wat voorbeelden. Sommige mensen worden zichtbaar enthousiast en na een kleine demonstratie wordt goedkeurend “Ga maar door hoor!” geroepen. Ja, doorgaan, hoe amuserend de pogingen tot beatboxen ook zijn. Er is nog zoveel meer te zien.
In de toren kunnen mensen op verschillende verdiepingen naar een dichter luisteren. Van Justus leren kinderen en volwassenen te rappen. “Wat rijmt er op stroopwafel?” ‘Tafel!” Het kunstwerk waar bezoekers zelf spullen voor mee konden nemen groeit snel naar een groot formaat bestaande uit onder andere klompen, maskers, speculaas en trommels.
Ook bij de workshop Capoeira doet iedereen enthousiast mee. Met begeleidend getrommel tonen kinderen en volwassenen wat ze eerder hebben geleerd. Voor wat rust is er een documentaire in het auditorium. Voor een oppepper daarna is er internationale muziek in het Museumcafé. Het is continue kiezen; blijven of doorlopen. Een 13-jarig jongetje verwoordt het mooi: “Gelukkig mag ik laat opblijven omdat papa en mama alles willen zien.”